Het primaire doel van onze verkenningen op de tweede dag van de vakantie was het Werbata driehoekspunt nummer 8 op de top van de Hooiberg. Dit punt is het centrale meetpunt geweest bij de opmeting door de medewerker van Werbata. Werbata heeft zelf niet de opmetingen gedaan op Aruba. Daarom is het interessant om te zien in hoeverre de driehoekspunten overeenkomen met die van Curaçao.
Vanaf het hotel reden we eerst naar de voet van de Hooiberg. Ondanks mijn vele eerdere bezoeken aan Aruba heb ik nog nooit de Hooiberg beklommen. Deze 168 meter hoge top is nu wel erg eenvoudig bereikbaar gemaakt, want er loopt een betonnen trap van beneden tot de top. In totaal telt die trap 561 treden en daarmee is het een goede test voor het uithoudingsvermogen. Voor Frances was de tocht toch teveel, dus die bleef bij een rustplaats achter. Zelf moest ik ook een aantal malen rusten om weer de energie op te doen om verder te gaan. Het nadeel van een trap is dat je veel sneller naar boven gaat dan wanneer je je zelf een weg moet zoeken en dat betekent dat de vermoeidheid eerder toeslaat.
Boven aangekomen bleek dat de top nagenoeg volledig is volgebouwd met zendmasten en bijbehorende apparatuurhuisjes. Ik heb de hele top afgezocht om het Werbata driehoekspunt of een later Kadaster driehoekspunt te vinden. Uiteindelijk vond ik naast een van de twee huisjes een blok van ongeveer 30x30 cm. Hoewel er geen koperen punt (meer) opzit, is dit toch het meest waarschijnlijke restant van het Werbata driehoekspunt. Het is vergelijkbaar van vorm en afmeting als het driehoekspunt, dat ik bij de vuurtoren op Seroe Colorado heb gevonden. Het is natuurlijk ook goed mogelijk dat het driehoekspunt verloren is gegaan bij het opbouwen van de zendmasten en dat dit een blok cement is met toevallig dezelfde afmetingen.
Aan de voet van de Hooiberg vond ik nog een hijsopstelling. Hiervan is niets aangegeven op de Werbata kaart, dus waarschijnlijk is het een opstelling van latere datum dan 1906.
Vanaf de Hooiberg gingen we op weg naar het kerkhof met de Commandeursgraven. Maar eerst kwamen we langs een ander klein kerkhof, dat niet als kerkhof, maar wel als een ommuurde ruimte is aangegeven op de Werbata kaart.
Middels de GPS konden we vervolgens vrij eenvoudig het Commandeurs kerkhof vinden. Ik ben daar lang geleden ook al eens geweest en was verrast om te zien dat het kerkhof nu gerenoveerd is. Het is ommuurd (in het verleden moest je door het struikgewas naar binnen) en er is een echt toegangshek. Achter het kerkhof blijkt een kleine rockformation te liggen, die niet als toeristische attractie bekend is.
Op het kerkhof liggen 16 graven; een aantal daarvan is van voormalige commandeurs van Aruba. Aan de afmeting van de graven te zien ligt er ook minimaal één kindergraf.
Op de Werbata kaart zijn ook enkele tanki's aangegeven; een tanki is een gegraven opslagplaats voor (zoet) water. We hebben achtereenvolgens Tanki Flip en Tanki Leendert bezocht. We kenden beide namen als wijknamen; nu is duidelijk hoe die wijken aan hun naam zijn gekomen.
Door de vele regen van de laatste tijd bevatten beide tanki's veel water en zijn ze erg uitgestrekt; veel uitgestrekter dan aangegeven op de Werbata kaart.